Met de auto...

Met de trein is altijd een beetje reizen! Ik weet niet of deze slogan tegenwoordig nog in de Belgsiche stations hangt, want vaak is het kommer en kwel, het openbaar vervoer.
Met de auto is ook een beetje reizen, maar van kommer en kwel blijf je ook daarin niet gespaard. Zeker niet als er drie kleinkinderen op de achterbank zitten. Het begint rustig, maar nog voor we het eerste kruispunt voorbij zijn begint het gezeur. Solo, duet, trio...het passeert allemaal.
Jouw been staat op mijn plaats. Schuif op aub. Mijn been staat niet op jouw plaats. Welles. Waar moeten die van mij dan staan. Weg! Nu staat het nog meer op mijn deel. Nietes. Welles. Jouw elleboog steekt in mijn zij. Waar moet ik er dan mee blijven?  Zeg het. Weet ik niet, maar niet hier. Nu kom je met opzet nog dichter. Nietes. Welles. Zojuist kwam je tot hier en nu ben je al zeker 5 cm naar mij toe opgeschoven. Ja, omdat jij mij niet voldoende ruimte geeft. Kijk, kijk, ik moet helemaal tegen de deur zitten. Tja, ik kan niet opschuiven want de kinderstoel aan de andere zijde....Je kan wel opschuiven maar je wil het niet. Ik kan niet! Welles. Nietes. Jouw been! Ik ga je slaan. Waaaat! Durf eens! Schuif dan op! Ik heb zelf geen plaats. Welles. Je zit te liegen waar je bijzit. Ohhhh, ik lieg niet. Kijk maar. Je liegt! Krijjjjjjs! Hij heeft tegen mijn been gestampt. Neen, jij hebt mij een duw gegeven.....

De enige remedie is om als oma zelf op de de achterbank te kruipen, tussen twee ruziemakers in, want wat je ook zegt of belooft, in de auto op weg met hen op de achterbank is altijd een beetje hel!


Reacties

Populaire posts